Helaas maakt corona nog steeds onderdeel van ons leven. Dat betekent ook dat we soms in lastige situaties belanden. Ook in de huisartsenpraktijk. Niet alleen de huisarts en de assistenten lopen hier tegen aan, ook de patiënten worden beperkt in hun doen en laten. Interessant is hoe zij hier tegenaan kijken. In deze blog een patiënt aan het woord: 

“Afgelopen week moest ik bloedprikken bij de huisartsenpraktijk, een jaarlijks standaard controle. Bij het maken van een afspraak werd mij verzocht exact op tijd te komen, niet te vroeg, niet te laat, zodat er geen onnodige contacten zijn in de wachtkamer van het laboratorium. Om exact 8.51 uur (stap ik het gezondheidscentrum binnen. Een groot billboard staat in de hal… Met grote rode letters worden de corona-maatregelen nogmaals benadrukt. Houd afstand! Draag een mondkap!

Een patiënt voor mij glipt net naar binnen, de deur wordt gelijk op slot gedraaid. Ik kijk nog even op mijn mobiel of de afspraakgegevens wel kloppen. Want op hetzelfde moment komt er een mevrouw binnen die ook bloed wil prikken, zij voelt aan de gesloten deur en gaat op zoek naar een stoel. In haar jaszakken is ze naarstig aan het zoeken naar haar mondkap. Inmiddels heb ik een stoel gevonden bij de fysiotherapie, in de hoop dat ze mij hier wel zullen vinden. De mevrouw gaat naast mij zitten, ze knikt vriendelijk. En het blijft angstvallig stil…

In tijden van corona blijkt het maken van een praatje toch drempelverhogend. De volgende patiënt arriveert en voelt ook aan de gesloten deur, verward loopt hij naar de wachtkamer. Er staat nog 1 stoel in de wachtkamer, precies tussen de mevrouw en mij in. Hij blijft staan. Je ziet hem nadenken. Zit er nu 1,5 meter tussen of niet? We horen het slot opengaan, de laborant en de patiënt komen naar buiten.

De patiënt denkt een bekende te zien, maar dat blijkt nogal lastig want alledrie hebben we een mondkap voor. Dan besluit hij toch maar hardop gedag te zeggen. Lauwtjes zeggen we alle drie gedag terug, want ook wij herkennen de meneer niet. Van slag stoot hij keihard zijn hoofd tegen de schuifdeur van de huisartsenpraktijk. Even vraag ik mij af of ik hem te hulp moet schieten… Want ja, die 1,5 meter regel, hoe doen we dat? Is er een dokter in de buurt? Achter mij hoor ik zachtjes het slot van de huisartsenpraktijk alweer op slot gaan.

Dat de druk van de huisartsenpraktijken ontzettend is toegenomen, staat buiten kijf. Hoe ga je als huisarts om met deze nieuwe situatie? En vooral, hoe gaan de patiënten om met deze situatie? Het blijft een bijzondere uitdaging voor huisartsen en doktersassistenten in coronatijd, waaronder het veilig en efficiënt organiseren van de jaarlijkse griepvaccinatie.

Uit recent onderzoek van de LHV kwam naar voren dat huisartsen zich zorgen maken over de continuïteit van de huisartsenzorg en kwetsbare patiëntengroepen. Ik heb een diep respect voor alle gezondheidsmedewerkers die onder deze omstandigheden moeten werken, en continu moeten laveren tussen de corona-maatregelen en de gezondheid van henzelf en de patiënten. Deze tijd vraagt grote flexibiliteit en inzet van iedereen in de huisartsenzorg.”